Φωτογραφία: Αλέξιος Μάινας

ΜΑΘΗΜΑ ΑΣΤΡΟΝΟΜΙΑΣ

(στον ανιψιό μου)

Mιλούσα τη γλώσσα
ενός άδενδρου δάσους
ενώ μια χούφτα λέξεις σκορπούσε
στου ουρανού τη σπορά.

Τον Σείριο του έδειχνα
και Άρκτους, Πλειάδες
τα φλεγόμενα στους λόφους
της Βερενίκης μαλλιά.

Το μέλλον τού έλεγα
είναι δέντρο απόκρημνο
και όμως επέμενε στων αστεριών
ν’ ανεβεί τα κλαδιά.

ΣΤΑ ΠΕΡΙΧΩΡΑ ΤΟΥ ΤΕΜΠΕΛΧΟΦ

Λαμπρά μαβιά στην Αλεξάνδρεια
στη Λισαβόνα όχθη μοναχική
πόλη κρυφή του Χάιμε Σάενς
ψηλά στων Άνδεων τη σκοτεινή σιγή.

Κι εγώ στο Βερολίνο
στου κόσμου τον εξώστη
έγραφα στίχους· έξω μια ρόδινη
αστραφτερή βροχή.

Ήταν Ιούνης, δεν είχε νύχτα
όλα χορεύαν μιαν αιθέρια μουσική
κι η ποίηση ένα βανάκι δανεικό στους αιώνες
που τ’ οδηγούσαμε όλοι – κι εσύ μαζί.

[Από την υπό έκδοση ποιητική συλλογή Παράθυρο στο Βερολίνο]

Ο Παναγιώτης Αρβανίτης γεννήθηκε το 1985 στον Πύργο Ηλείας. Σπούδασε ελληνική φιλολογία και πολιτικές επιστήμες στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Είναι υποψήφιος διδάκτωρ στο Τμήμα Νεοελληνικών Σπουδών του Ελεύθερου Πανεπιστημίου του Βερολίνου. Η τέταρτη ποιητική συλλογή του, με τίτλο Παράθυρο στο Βερολίνο, θα κυκλοφορήσει το φθινόπωρο από τις Εκδόσεις Γαβριηλίδης.

Twitter