απόδοση: Ελένη Κατσιώλη

«Η oμορφιά τρομάζει», θα σας πουν,
θα ρίξετε τεμπέλικα
στους ώμους το ισπανικό σάλι,
ένας κόκκινος ιβίσκος στα μαλλιά.

«Η ομορφιά είναι απλή», θα σας πουν,
με το παρδαλό σάλι αδέξια
θα καλύψετε το παιδί,
ο κόκκινος ιβίσκος στο πάτωμα.

Αλλά, δίνοντας προσοχή
σε όλα τα λόγια, που ακούγονται γύρω,
σκέφτεστε λυπημένα
και επαναλαμβάνετε στον εαυτό σας:

«Δεν είμαι ούτε τρομακτική, δεν είμαι ούτε απλή·
δεν είμαι τόσο τρομερή, όσο για να
σκοτώσω· δεν είμαι τόσο απλή
για να μην ξέρω τι τρομερή που είναι η ζωή».

13 Δεκεμβρίου 1913

Ο συμβολιστής Αλεξάντρ Μπλοκ (1880-1921) είναι ένας από τους μεγαλύτερους ποιητές της Ρωσίας. Τον Φεβρουάριο του 1919 συνελήφθη από την ΤΣΕΚΑ ως ύποπτος για συμμετοχή σε αντισοβιετική συνωμοσία. Απελευθερώθηκε την άλλη ημέρα με παρέμβαση του Λουνατσάρσκι. Έκτοτε σταμάτησε να γράφει και όταν τον ρωτούσαν για τη σιωπή του απαντούσε: «Όλοι οι ήχοι σταμάτησαν… μα δεν ακούτε που δεν υπάρχει κανένας ήχος;». Το 1920 έγραψε στο ημερολόγιό του: «…κάτω από τον ζυγό της βίας η ανθρώπινη συνείδηση βουβαίνεται…»[1]

ΣΗΜΕΙΩΣΗ
[1] Ελένη Κατσιώλη, Εξεγερμένοι ποιητές, Εκδόσεις Εκάτη, 2016.

Twitter