Αναρριχώμαι
σε φλεγόμενο κορμί
που με ποτίζει.
Πάσχιζα μέσα
απ’ την κλειδαρότρυπα
να μ’ εντοπίσεις.
Κάρβουνα μάτια
με κοιτούν επίμονα
μέσ’ απ’ τις στάχτες.
Προτιμότερος
των ματιών σου ο καθρέφτης.
Με δείχνει μια άλλη.
Το πρόσωπο
που αγγίζεις στον καθρέφτη
είναι δικό σου.
Εδώ υπήρχες
κάποτε με παρουσία.
Στο εκεί παρόν.
Σκορπίσαμε· όπως
οι ηθοποιοί στο τέλος
της παράστασης.
ΛΥΤΡΩΤΙΚΗ ΑΝΑΓΩΓΗ Κερδίζει το άδειο περνάει πάντα πλάι, σε χωράει Επινοείς πικρό χαμόγελο να ξεχαστείς ωστόσο κάτι σε τραβάει στο ρήμα που χρωστάς και η κλωστή του κι άλλο αντέχει Τι λες στους φιλοσόφους...
1. Τι εστί χάρισμα και τι να χαρίζεις ό,τι έχεις για μιαν ελπίδα που ήταν ιδέα όταν η ιδέα έχει εγκαταλείψει την ελπίδα – ας άντεχα να θυμηθώ τα τελευταία λόγια που αντάλλαξα – με ποιον εαυτό; – την τελευταία φορά που μίλησα. Ας ...
ΑΝ ΣΕ ΚΑΝΟΥΝ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΤΑ ΛΑΘΗ ΚΑΛΩΣ ΚΑΜΩΜΕΝΑ (στο φως και στο σκοτάδι) Αν όμως τα έντερα σου δένουν κουβάρι και την άκρη να βρεις δεν μπορείς αν τα ίδια και πάλι θα κάνεις μόλις τη στροφή του δρόμου αφήσεις· τότε τα λάθη...
Πτολεμαίων 4
(Πλατεία Προσκόπων)
11635 Αθήνα,
Τηλ.-fax: 210.7212307
info@diastixo.gr
ISSN: 2585-2485
Εγγραφείτε τώρα στο newsletter μας και μάθετε πρώτοι. τα τελευταία νέα για το βιβλίο και για τις τέχνες.
